[1] N. Bohr و همکاران، فرض کوانتومی و توسعه اخیر نظریه اتمی، جلد. 3 (چاپ شده در بریتانیای کبیر توسط R. & R. Clarke, Limited, 1928).

[2] EP Wigner، بررسی مسئله اندازه گیری مکانیکی کوانتومی، علوم، کامپیوترها و یورش اطلاعات، 63 (1984).
https:/​/​doi.org/​10.1016/​B978-0-12-404970-3.50011-2

[3] J. Bub و I. Pitowsky، دو جزم در مورد مکانیک کوانتومی، بسیاری از دنیاها، 433 (2010).

[4] M. Schlosshauer، J. Kofler و A. Zeilinger، تصویری فوری از نگرش های بنیادی نسبت به مکانیک کوانتومی، مطالعات تاریخ و فلسفه علم بخش B: مطالعات تاریخ و فلسفه فیزیک مدرن 44، 222 (2013).
https://doi.org/​10.1016/​j.shpsb.2013.04.004

[5] دبلیو هایزنبرگ، اصول فیزیکی نظریه کوانتومی (Courier Corporation، 1949).

[6] HP Stapp، تفسیر کپنهاگ، مجله آمریکایی فیزیک 40، 1098 (1972).
https://doi.org/​10.1119/​1.1986768

[7] J. von Neumann، مبانی ریاضی مکانیک کوانتومی: نسخه جدید (انتشارات دانشگاه پرینستون، 2018).

[8] Č. بروکنر، در مورد مسئله اندازه گیری کوانتومی، در Quantum [Un] Speakables II (انتشار بین المللی اسپرینگر، 2017) صفحات 95-117.
https:/​/​doi.org/​10.1007/​978-3-319-38987-5_5

[9] WH Zurek، Decoherence، einselection، و منشأ کوانتومی کلاسیک، بررسی‌های فیزیک مدرن 75، 715 (2003).
https://doi.org/​10.1103/​RevModPhys.75.715

[10] WH Zurek، داروینیسم کوانتومی، فیزیک طبیعت 5، 181 (2009).
https://doi.org/​10.1038/​nphys1202

[11] M. Schlosshauer، Decoherence، مسئله اندازه گیری، و تفسیرهای مکانیک کوانتومی، بررسی های فیزیک مدرن 76، 1267 (2005).
https://doi.org/​10.1103/​RevModPhys.76.1267

[12] MA Schlosshauer، Decoherence: و انتقال کوانتومی به کلاسیک (Springer Science & Business Media, 2007).

[13] HD Zeh، در مورد تفسیر اندازه گیری در نظریه کوانتومی، مبانی فیزیک 1، 69 (1970).
https://doi.org/​10.1007/​BF00708656

[14] E. Joos و HD Zeh، ظهور خواص کلاسیک از طریق تعامل با محیط، Zeitschrift für Physik B ماده متراکم 59، 223 (1985).
https://doi.org/​10.1007/​BF01725541

[15] M. Schlosshauer, Decoherence کوانتومی, Physics Reports 831, 1 (2019).
https://doi.org/​10.1016/​j.physrep.2019.10.001

[16] M. Brune, E. Hagley, J. Dreyer, X. Maitre, A. Maali, C. Wunderlich, J. Raimond, and S. Haroche, Observing the decoherence progressive of "meter" in a quantum اندازه گیری، Physical Review Letters 77, 4887 (1996).
https://doi.org/​10.1103/​PhysRevLett.77.4887

[17] AN Jordan و AN Korotkov، فروپاشی تابع موج با لغو اندازه‌گیری‌های کوانتومی، فیزیک معاصر 51، 125 (2010).
https://doi.org/​10.1080/​00107510903385292

[18] ZK Minev، SO Mundhada، S. Shankar، P. Reinhold، R. Gutiérrez-Jáuregui، RJ Schoelkopf، M. Mirrahimi، HJ Carmichael، و MH Devoret، برای گرفتن و معکوس کردن یک پرش کوانتومی در اواسط پرواز، Nature 570، 200 ( 2019).
https://doi.org/​10.1038/​s41586-019-1287-z

[19] M. Carlesso، S. Donadi، L. Ferialdi، M. Paternostro، H. Ulbricht، و A. Bassi، وضعیت فعلی و چالش‌های آینده آزمایش‌های غیر تداخلی مدل‌های فروپاشی، فیزیک طبیعت 18، 243 (2022).
https:/​/​doi.org/​10.1038/​s41567-021-01489-5

[20] H.-P. بروئر، F. Petruccione، و همکاران، نظریه سیستم های کوانتومی باز (انتشارات دانشگاه آکسفورد در تقاضا، 2002).

[21] N. Margolus و LB Levitin، حداکثر سرعت تکامل دینامیکی، Physica D: Nonlinear Phenomena 120، 188 (1998).
https:/​/​doi.org/​10.1016/​S0167-2789(98)00054-2

[22] MM Taddei، BM Escher، L. Davidovich، و RL de Matos Filho، محدودیت سرعت کوانتومی برای فرآیندهای فیزیکی، نامه‌های بررسی فیزیکی 110، 050402 (2013).
https://doi.org/​10.1103/​PhysRevLett.110.050402

[23] A. del Campo، IL Egusquiza، MB Plenio، و SF Huelga، محدودیت‌های سرعت کوانتومی در دینامیک سیستم باز، فیزیک. کشیش لِت 110, 050403 (2013).
https://doi.org/​10.1103/​PhysRevLett.110.050403

[24] اس. دفنر و ای. لوتز، محدودیت سرعت کوانتومی برای دینامیک غیرمارکوینی، نامه های بررسی فیزیکی 111، 010402 (2013).
https://doi.org/​10.1103/​PhysRevLett.111.010402

[25] LP García-Pintos، SB Nicholson، JR Green، A. del Campo، و AV Gorshkov، متحد کردن محدودیت‌های سرعت کوانتومی و کلاسیک در قابل مشاهده‌ها، Physical Review X 12، 011038 (2022).
https://doi.org/​10.1103/​PhysRevX.12.011038

[26] P. Strasberg، K. Modi و M. Skotiniotis، چقدر طول می‌کشد تا یک اندازه‌گیری تصویری اجرا شود؟، مجله اروپایی فیزیک 43، 035404 (2022).
https:/​/​doi.org/​10.1088/​1361-6404/​ac5a7a

[27] WH Zurek، پایه اشاره گر دستگاه کوانتومی: بسته موج به چه مخلوطی فرو می ریزد؟، بررسی فیزیکی D 24، 1516 (1981).
https://doi.org/​10.1103/​PhysRevD.24.1516

[28] ممکن است یک تعریف «فازی» از اندازه‌گیری نگران باشد که بر وضعیت سیستم تکیه دارد که صرفاً به $rho ^ mathcal {QA}_ mathcal {M}$ نزدیک می‌شود. اگر گرانش کوانتومی بر عدم قطعیت‌های اساسی در اندازه‌گیری‌های GambiniLPPullin2019 دلالت کند، مفاهیم عینی‌تر به وجود می‌آیند.

[29] V. Vedral، نقش آنتروپی نسبی در نظریه اطلاعات کوانتومی، Rev. فیزیک 74, 197 (2002).
https://doi.org/​10.1103/​RevModPhys.74.197

[30] F. Hiai و D. Petz، فرمول مناسب برای آنتروپی نسبی و مجانب آن در احتمال کوانتومی، ارتباطات در فیزیک ریاضی 143، 99 (1991).
https://doi.org/​10.1007/​BF02100287

[31] در حالی که مرزهای جایگزین بر روی نرخ آنتروپی استخراج شده است [55-57]، مزیت اصلی معادله (7) این است که به جای هنجارهای عملگر، انحرافات استاندارد را شامل می شود، که معمولاً منجر به مرزهای تنگ تر می شود [25].

[32] D. Reeb و MM Wolf، محدود به آنتروپی نسبی توسط تفاوت آنتروپی، IEEE Transactions on Information Theory 61, 1458 (2015).
https://doi.org/​10.1109/​TIT.2014.2387822

[33] J. Casanova، G. Romero، I. Lizuain، JJ García-Ripoll، و E. Solano، رژیم جفت قوی عمیق مدل جینز-کامینگ، نامه‌های بررسی فیزیکی 105، 263603 (2010).
https://doi.org/​10.1103/​PhysRevLett.105.263603

[34] T. Gaumnitz، A. Jain، Y. Pertot، M. Huppert، I. Jordan، F. Ardana-Lamas، و HJ Wörner، رگه‌گذاری پالس‌های پرتو ایکس نرم 43 آتوثانیه‌ای تولید شده توسط یک Mid-Sep-Stable غیرفعال درایور مادون قرمز، Optics express 25, 27506 (2017).
https://doi.org/​10.1364/​OE.25.027506

[35] AJ Leggett, S. Chakravarty, AT Dorsey, MP Fisher, A. Garg, and W. Zwerger, Dynamics of the dissipative two-state system, Reviews of Modern Physics 59, 1 (1987).
https://doi.org/​10.1103/​RevModPhys.59.1

[36] دبلیو مارشال، سی. سیمون، آر. پنروز، و دی. بوومیستر، به سوی برهم نهی های کوانتومی یک آینه، نامه های بررسی فیزیکی 91، 130401 (2003).
https://doi.org/​10.1103/​PhysRevLett.91.130401

[37] LA Kanari-Naish، J. Clarke، MR Vanner، و EA Laird، آیا دستگاه displacemon می‌تواند مدل‌های فروپاشی هدف را آزمایش کند؟، AVS Quantum Science 3، 045603 (2021).
https://doi.org/​10.1116/​5.0073626

[38] R. Penrose، در مورد نقش گرانش در کاهش حالت کوانتومی، نسبیت عام و گرانش 28، 581 (1996).
https://doi.org/​10.1007/​BF02105068

[39] R. Gambini، RA Porto، و J. Pullin، عدم انسجام اساسی از گرانش کوانتومی: یک بررسی آموزشی، نسبیت عام و گرانش 39، 1143 (2007).
https:/​/​doi.org/​10.1007/​s10714-007-0451-1

[40] MP Blencowe، رویکرد تئوری میدان موثر برای ناهمدوسی ناشی از گرانش، فیزیک. کشیش لِت 111, 021302 (2013).
https://doi.org/​10.1103/​PhysRevLett.111.021302

[41] D. Walls، M. Collet و G. Milburn، تجزیه و تحلیل یک اندازه گیری کوانتومی، بررسی فیزیکی D 32، 3208 (1985).
https://doi.org/​10.1103/​PhysRevD.32.3208

[42] M. Brune، S. Haroche، J.-M. Raimond، L. Davidovich، و N. Zagury، دستکاری فوتون‌ها در یک حفره با اتصال میدان اتمی پراکنده: اندازه‌گیری‌های کوانتومی غیر تخریب و تولید حالات «گربه شرودینگر»، بررسی فیزیکی A 45، 5193 (1992).
https://doi.org/​10.1103/​PhysRevA.45.5193

[43] متناوباً، می‌توانست یک متن $H_ جایگزین {int}$ برای جلوگیری از مشکل جابجایی انتخاب کند، به عنوان مثال، متن $H_ {int} = b^dagger bsum_k g_k(a_k^dagger + a_k)$ [41]، با این حال گفت که هامیلتونین نماینده اتصال حالت های Fock به حالت های محیطی است که غیر واقعی است و بنابراین معمولاً استفاده نمی شود.

[44] مقیاس‌بندی $1/​|alpha |$ در محدوده ما ظاهراً با آنچه در Refs یافت می‌شود مخالف است. brune1992manipulation،brune1996مشاهده، جایی که آنها یک زمان عدم انسجام را یافتند که در مقیاس $1/​|آلفا |^2$ است. تفاوت به دلیل انتخاب متفاوت تعامل Hamiltonian brune1992manipulation است.

[45] B. Vlastakis، G. Kirchmair، Z. Leghtas، SE Nigg، L. Frunzio، SM Girvin، M. Mirrahimi، MH Devoret، و RJ Schoelkopf، رمزگذاری قطعی اطلاعات کوانتومی با استفاده از ایالت های گربه شرودینگر 100 فوتونی، Science 342، 607).
https://doi.org/​10.1126/​science.1243289

[46] F. Pokorny، C. Zhang، G. Higgins، A. Cabello، M. Kleinmann و M. Hennrich، ردیابی دینامیک اندازه گیری کوانتومی ایده آل، فیزیک. کشیش لِت 124, 080401 (2020).
https://doi.org/​10.1103/​PhysRevLett.124.080401

[47] M.-J. هو، ی. چن، ی. ما، ایکس. لی، ی. لیو، ی.-اس. Zhang و H. Miao، شبیه‌سازی مقیاس‌پذیر فرآیند اندازه‌گیری کوانتومی با رایانه‌های کوانتومی، arXiv e-prints، arXiv (2022).
https://doi.org/​10.48550/ARXIV.2206.14029

[48] JD Bekenstein، کران فوقانی جهانی در نسبت آنتروپی به انرژی برای سیستم های محدود، Phys. Rev. D 23, 287 (1981).
https://doi.org/​10.1103/​PhysRevD.23.287

[49] اس. دفنر و ای. لوتز، نابرابری کلوزیوس تعمیم یافته برای فرآیندهای کوانتومی غیرتعادلی، نامه های بررسی فیزیکی 105، 170402 (2010).
https://doi.org/​10.1103/​PhysRevLett.105.170402

[50] K. Jacobs، اندازه‌گیری کوانتومی و قانون اول ترمودینامیک: هزینه انرژی اندازه‌گیری، ارزش کاری اطلاعات به دست آمده است، Physical Review E 86, 040106 (2012).
https://doi.org/​10.1103/​PhysRevE.86.040106

[51] M. Navascués و S. Popescu، چگونه بقای انرژی اندازه گیری های ما را محدود می کند، Phys. کشیش لِت 112, 140502 (2014).
https://doi.org/​10.1103/​PhysRevLett.112.140502

[52] S. Deffner، JP Paz، و WH Zurek، کار کوانتومی و هزینه ترمودینامیکی اندازه‌گیری‌های کوانتومی، بررسی فیزیکی E 94، 010103 (2016).
https://doi.org/​10.1103/​PhysRevE.94.010103

[53] Y. Guryanova، N. Friis، و M. Huber، اندازه‌گیری‌های تصویری ایده‌آل هزینه‌های منابع بی‌نهایت دارند، Quantum 4, 222 (2020).
https:/​/​doi.org/​10.22331/​q-2020-01-13-222

[54] R. Gambini، LP García-Pintos، و J. Pullin، تفسیر منسجم مکانیک کوانتومی از عدم قطعیت های زمان و طول بنیادی، فیزیک. Rev. A 100, 012113 (2019).
https://doi.org/​10.1103/​PhysRevA.100.012113

[55] S. Bravyi، کرانهای بالایی در نرخ درهم تنیدگی هامیلتونیان دوبخشی، Phys. Rev. A 76, 052319 (2007).
https://doi.org/​10.1103/​PhysRevA.76.052319

[56] اس. دفنر، هزینه انرژی دروازه های کوانتومی هامیلتونی، EPL (نامه های یوروفیزیک) 134، 40002 (2021).
https:/​/​doi.org/​10.1209/​0295-5075/​134/​40002

[57] B. Mohan، S. Das و AK Pati، محدودیت‌های سرعت کوانتومی برای اطلاعات و انسجام، مجله جدید فیزیک 24، 065003 (2022).
https://doi.org/​10.1088/​1367-2630/​ac753c