وقتی مقامات می گویند پول نقد منجر به فرار مالیاتی، جعل و غیره می شود، مرد معمولی ("جو") فکر می کند به این دلیل است که پول نقد ناشناس است. وقتی آنها او را تشویق می کنند که پول نقد را کنار بگذارد و به سمت پرداخت های دیجیتال برود، جو فرض می کند که پرداخت دیجیتال تقلب را از بین می برد زیرا
ناشناس نیست

سپس، یک روز، جو از یک پرداخت دیجیتالی مانند UPI برای خرید چیزی از مثلاً «جین» استفاده می کند. وقتی به چیزی که دستور داده نمی رسد، به طور غریزی احساس می کند که فریب خورده است.

جو با بانک خود ("بانک پرداخت کننده") تماس می گیرد و جزئیات پرداخت از جمله شماره تلفن همراه جین، کلاهبردار ادعایی را ارائه می دهد. از شناسه UPI، می توان جزئیات بانکی را که پول جو به آن رفته است، استنباط کرد - این بانک در
که جین حساب خود را دارد ("بانک پرداخت").

برخلاف انتظار جو، بانک او نمی تواند پول را از بانک پرداخت دریافت کند.

به این دلیل که، به عنوان یک پرداخت زمان واقعی حساب به حساب (A2A RTP)، UPI به عنوان یک روش پرداخت غیرقابل برگشت (MOP) طراحی شده است. در زبان انگلیسی ساده، "Irevocable" به معنای "یک بار رفت، برای همیشه رفت". همین امر در مورد سایر RTPهای A2A مانند FPS (بریتانیا) و
Zelle (ایالات متحده آمریکا). بنابراین، بانک Payor دست های خود را بالا می اندازد و به جو می گوید که شکایت پلیس را ارائه کند.

جو سپس نزد پلیس می رود و انتظار دارد که آنها فوراً کلاهبردار ادعایی را دستگیر کنند زیرا او می تواند شماره تلفن همراه و / یا شناسه UPI (معروف به اطلاعات شناسایی شخصی) را به او ارائه دهد. درعوض، حتی گرفتن شکایت از پلیس برای او سخت است.

در دزدی معمولی، معمولا قفل دستکاری شده، شیشه شکسته یا برخی ناهنجاری ها وجود دارد. قربانی می تواند از آن به عنوان مدرک برای طرح شکایت نزد مجریان قانون استفاده کند. با این حال، در مورد جرایم سایبری، هیچ مدرک ظاهری دال بر جرم وجود ندارد. پایین می آید
به حرف کلاهبردار در حالی که Scammee می تواند ورودی بدهی پول خروجی از حساب بانکی خود را نشان دهد، این دلیلی بر این نیست که کلاهبردار ادعایی پول را دریافت کرده است. این به این دلیل است که برخلاف کارت اعتباری، MOP های A2A یک رسید قانونی ارائه نمی کنند.
(به استثنای FPS UK که من می شناسم). دیدن
PSA: هنگام پرداخت از طریق NEFT، UPI، FPS و غیره، اصرار بر دریافت دریافت کنید. برای جزئیات بیشتر.

فرض کنید او از این مانع عبور کرده و مجریان قانون را متقاعد می کند تا درباره سرقت تحقیق کنند. پلیس باید آدرس جین، کلاهبردار ادعایی را پیدا کند و او را دستگیر کند. اپراتور طرح - شرکت پرداخت ملی هند (NPCI) در این مورد
از UPI - ممکن است مکانی منطقی برای شروع جستجو به نظر برسد، اما اپراتورهای طرح معمولاً سفرهای ماهیگیری توسط پلیس را متوقف می کنند (اگر از من بپرسید همانطور که باید).

بنابراین مجری قانون باید با شماره موبایل کلاهبردار ادعایی به بانک گیرنده پرداخت مراجعه کند.

بانک Payee قبل از باز کردن حساب جین، KYC را انجام داده است. بنابراین هویت، شماره موبایل و آدرس جین را می داند. با این حال، به دلیل قوانین رازداری بانکی، بانک گیرنده نمی‌تواند جزئیات مشتری خود را به همین صورت فاش کند. در دادگاه اصرار خواهد کرد
سفارش.

پس از اینکه مجری قانون با احضاریه ای بازگردد، بانک پرداخت اطلاعات تماس و پلیس جین را منتشر خواهد کرد.
می تواند برود و او را دستگیر کند

اما، در آن زمان، جین می‌توانست با این پول از اردو خارج شود. به یاد داشته باشید که ما در مورد یک روش پرداخت بلادرنگ مانند UPI یا FPS یا Zelle صحبت می کنیم، جایی که جین پول را در حساب بانکی خود چند ثانیه پس از اینکه جو پول را از بانک خود ارسال کرد، دریافت می کند.
در حالی که سایر فعالیت‌ها چند روز طول می‌کشد (یا بیشتر اگر جرایم سایبری از مرزهای ایالتی عبور کند، که منجر به طولانی‌تر شدن مسائل مربوط به حوزه قضایی می‌شود).

----

بانک پرداخت نمی تواند کاری انجام دهد. بانک دریافت کننده هیچ کاری انجام نمی دهد. پلیس نمی تواند کار زیادی انجام دهد.

به همین دلیل است که گرفتن مجرمان سایبری سخت است.

PS: همانطور که در نمایشگاه زیر نشان داده شده است، پرداخت های UPI / A2A شامل دروازه های پرداخت، ارائه دهندگان خدمات پرداخت و بسیاری از طرف های دیگر است. آنها مسائل را حتی پیچیده تر از آنچه در بالا توضیح داده شد می کنند. اما من آنها را نادیده گرفته ام تا بتوانم موضوع اصلی را توصیف کنم
مشکل جرایم سایبری به ساده ترین شکل ممکن.