بیش از پنج سال پیش، در 22 فوریه 2019، یک کاوشگر فضایی بدون سرنشین در مداری به دور ماه قرار گرفت. تحت عنوان Beresheet و توسط SpaceIL و صنایع هوافضای اسرائیل ساخته شده است، قرار بود این اولین فضاپیمای خصوصی باشد که فرود نرم را انجام دهد. در میان محموله های کاوشگر، تاردیگرادها وجود داشتند که به دلیل توانایی آنها برای زنده ماندن حتی در سخت ترین آب و هواها شهرت دارند.
ماموریت از همان ابتدا با مشکل مواجه شدبا شکست دوربین‌های «ردیاب ستاره» که قصد داشتند جهت فضاپیما را تعیین کنند و در نتیجه موتورهای آن را به درستی کنترل کنند. محدودیت‌های بودجه‌ای یک طرح کاهش‌یافته را تحمیل کرده بود، و در حالی که مرکز فرماندهی می‌توانست برخی مشکلات را حل کند، در 11 آوریل، روز فرود، اوضاع حتی پیچیده‌تر شد.
در راه رسیدن به ماه، فضاپیما با سرعت زیاد در حال حرکت بود و برای فرود نرم باید سرعت آن را کاهش داد. متأسفانه در حین مانور ترمز، ژیروسکوپ از کار افتاد و موتور اولیه را مسدود کرد. در ارتفاع 150 متری، برشیت همچنان با سرعت 500 کیلومتر در ساعت حرکت می کرد، خیلی سریع تر از آن است که به موقع متوقف شود. برخورد شدید بود - کاوشگر متلاشی شد و بقایای آن در فاصله حدود صد متری پراکنده شد. ما این را می دانیم زیرا این سایت توسط ماهواره LRO (مدارگرد شناسایی ماه) ناسا در 22 آوریل عکسبرداری شده است.
حیواناتی که می توانند (تقریبا) هر چیزی را تحمل کنند
بنابراین، چه اتفاقی برای دیرگرید که در کاوشگر سفر می کردند؟ با توجه به توانایی های قابل توجه آنها برای زنده ماندن در موقعیت هایی که تقریباً هر حیوان دیگری را می کشد، آیا آنها می توانند ماه را آلوده کنند؟ بدتر از آن، ممکن است آنها بتوانند آن را تکثیر و مستعمره کنند؟
تاردیگرادها حیوانات میکروسکوپی هستند که طول آنها کمتر از یک میلی متر است. همگی دارای نورون‌ها، دهانه‌ای در انتهای پروبوسیس جمع‌شونده، روده‌ای حاوی میکروبیوتا و چهار جفت پای غیر مفصلی هستند که به پنجه ختم می‌شوند و بیشتر آنها دو چشم دارند. به همان اندازه که کوچک هستند، اجداد مشترکی با بندپایان مانند حشرات و عنکبوتیان دارند.
بیشتر دیرگرادها در محیط های آبی زندگی می کنند، اما می توان آنها را در هر محیطی حتی شهری یافت. امانوئل دلاگوتمحققی در مرکز ملی تحقیقات علمی فرانسه (CNRS)، آنها را در خزه ها و گلسنگ های باغ پلانتز در پاریس جمع آوری می کند. برای فعال بودن، تغذیه از ریزجلبک‌هایی مانند کلرلا، حرکت، رشد و تکثیر، تاردیگرادها باید با لایه‌ای از آب احاطه شوند. آنها به صورت جنسی یا غیرجنسی از طریق پارتنوژنز (از یک تخمک بارور نشده) یا حتی هرمافرودیتیسم تولید مثل می کنند، زمانی که یک فرد (که دارای گامت های نر و ماده است) خود بارور می شود. پس از خروج تخم، زندگی فعال تاردیگراد از 3 تا 30 ماه طول می کشد. در مجموع از 1,265 گونه توصیف شده استاز جمله دو فسیل
تاردیگرادها به دلیل مقاومت در برابر شرایطی که نه در زمین و نه در ماه وجود دارد مشهور هستند. آنها می توانند با از دست دادن 95 درصد از آب بدن خود، متابولیسم خود را متوقف کنند. برخی از گونه ها یک قند، ترهالوز، آن را سنتز می کنند به عنوان ضد یخ عمل می کند، در حالی که دیگران پروتئین هایی را سنتز می کنند که تصور می شود اجزای سلولی را در یک شبکه "شیشه ای" آمورف ترکیب می کنند که مقاومت و محافظت از هر سلول را ارائه می دهد.
در طول کم آبی، بدن یک تاردیگراد می تواند تا نصف اندازه طبیعی خود کوچک شود. پاها ناپدید می شوند و فقط پنجه ها هنوز قابل مشاهده هستند. این حالت، معروف به کریپتوبیوز، ادامه می یابد تا زمانی که شرایط برای زندگی فعال دوباره مساعد شود.
بسته به گونه تاردیگراد، افراد به زمان کم و بیش برای کم آبی نیاز دارند و همه نمونه های یک گونه موفق به بازگشت به زندگی فعال نمی شوند. بزرگسالان کم‌آب برای چند دقیقه در دمای 272- درجه سانتیگراد یا تا 150 درجه سانتیگراد و در درازمدت در دوزهای بالای 1,000 یا 4,400 خاکستری (گری) زنده می‌مانند. برای مقایسه، دوز 10 گری برای انسان کشنده است و 40-50,000 گری همه انواع مواد را استریل می کند. با این حال، دوز هر چه باشد، تشعشع تخم‌های دیرگرم را از بین می‌برد. علاوه بر این، حفاظت ارائه شده توسط کریپتوبیوز همیشه واضح نیست، همانطور که در مورد Milnesium tardigradum، که در آن تشعشع بر حیوانات فعال و کم آبی به طور یکسان تأثیر می گذارد.
زندگی قمری؟
بنابراین، پس از برخورد تاردیگرادها به ماه چه اتفاقی افتاد؟ آیا هیچ یک از آنها هنوز زنده هستند، زیر ماه مدفون شده است رگولیتاز گرد و خاک که عمق آن از چند متر تا چند ده متر متغیر است؟
اول از همه، آنها باید از ضربه جان سالم به در برده باشند. تست های آزمایشگاهی نشان داده اند که نمونه های منجمد از هیپسیبیوس دوژاردینی گونه‌هایی که با سرعت 3,000 کیلومتر در ساعت در خلاء حرکت می‌کردند، در برخورد با شن‌ها به‌شدت آسیب دیدند. با این حال، آنها از برخوردهای 2,600 کیلومتر در ساعت یا کمتر جان سالم به در بردند - و "فرود سخت" آنها بر روی ماه، اگرچه ناخواسته، بسیار کندتر بود.
سطح ماه در برابر ذرات خورشیدی و پرتوهای کیهانی، به ویژه پرتوهای گاما محافظت نمی شود، اما در اینجا نیز، تاردگرادها قادر به مقاومت خواهند بود. در واقع، روبرت ویمر-شواینروبر، استاد دانشگاه کیل در آلمان، و تیمش نشان داده اند که دوزهای پرتوهای گاما که به سطح ماه برخورد می کنند دائمی اما کم هستند در مقایسه با دوزهای ذکر شده در بالا - قرار گرفتن 10 سال در معرض اشعه گاما با دوز کلی حدود 1 گری مطابقت دارد.
در نهایت، تاردیگرادها باید در برابر کمبود آب و همچنین دمایی بین 170- تا 190- درجه سانتیگراد در طول شب قمری و 100 تا 120 درجه سانتیگراد در طول روز مقاومت کنند. یک روز یا شب قمری مدت زیادی طول می کشد، درست کمتر از 15 روز زمینی. خود کاوشگر برای مقاومت در برابر چنین افراطی‌ها طراحی نشده بود، و حتی اگر سقوط نمی‌کرد، پس از چند روز زمینی تمام فعالیت‌هایش را متوقف می‌کرد.
متأسفانه برای تاردیگریدها، آنها نمی توانند بر کمبود آب مایع، اکسیژن و ریزجلبک ها غلبه کنند - آنها هرگز نمی توانند دوباره فعال شوند، چه رسد به تولید مثل. بنابراین استعمار آنها در ماه غیرممکن است. با این حال، نمونه‌های غیرفعال در خاک ماه هستند و حضور آنها سؤالات اخلاقی را ایجاد می‌کند متیو سیلکیک بوم شناس در دانشگاه ادینبورگ اشاره می کند. علاوه بر این، در زمانی که اکتشافات فضایی از همه جهات بلند می شود، آلوده کردن سیارات دیگر می تواند به این معنی باشد که ما فرصت تشخیص حیات فرازمینی را از دست خواهیم داد.
نویسنده از امانوئل دلاگوت و سدریک هوباس از موزه پاریس و رابرت ویمر-شواینروبر از دانشگاه کیل به خاطر خواندن انتقادی متن و توصیه هایشان تشکر می کند.
این مقاله از مجله منتشر شده است گفتگو تحت مجوز Creative Commons. مقاله اصلی را به زبان انگلیسی بخوانید اینجا کلیک نمایید یا همانطور که در اصل به زبان فرانسوی منتشر شده است اینجا کلیک نمایید.
تصویر های اعتباری: Schokraie E، Warnken U، Hotz-Wagenblatt A، Grohme MA، Hengherr S، و همکاران. (2012)، سی سی بی
- محتوای مبتنی بر SEO و توزیع روابط عمومی. امروز تقویت شوید.
- PlatoData.Network Vertical Generative Ai. به خودت قدرت بده دسترسی به اینجا.
- PlatoAiStream. هوش وب 3 دانش تقویت شده دسترسی به اینجا.
- PlatoESG. کربن ، CleanTech، انرژی، محیط، خورشیدی، مدیریت پسماند دسترسی به اینجا.
- PlatoHealth. هوش بیوتکنولوژی و آزمایشات بالینی. دسترسی به اینجا.
- منبع: https://singularityhub.com/2024/02/26/could-shipwrecked-tardigrades-have-colonized-the-moon/
