کشف یک سیاره جدید به اندازه نپتون - به نام HD 56414 b در اطراف یک ستاره از نوع A گرم سوز اما کوتاه مدت، سرنخ هایی را ارائه می دهد که چرا تعداد کمی از غول های گازی کوچکتر از مشتری در اطراف درخشان ترین 1٪ ستاره ها دیده شده اند. در کهکشان ما
شعاع این سیاره 3.7 برابر زمین است و هر 29 روز یک بار در فاصله ای برابر با یک چهارم فاصله زمین و خورشید به دور ستاره می چرخد. این منظومه تقریباً 420 میلیون سال سن دارد که بسیار جوان‌تر از سن 4.5 میلیارد ساله خورشید ما است.
سیاره HD 56414 b نسبت به اکثر سیارات دوره مداری طولانی دارد. به گفته محققان، الف سیاره ای به اندازه نپتون که تشخیص آن ساده‌تر است و به یک ستاره درخشان از نوع A نزدیک‌تر است، با تابش شدید خورشید به سرعت گاز خود را از دست می‌دهد و به هسته‌ای ناشناخته تبدیل می‌شود.
از آنجایی که سیاره های زیادی وجود ندارد که به دور برخی از داغ ترین ستاره های کهکشان می چرخند، مشخص نیست که آیا این ایده در مورد ستارگان داغتر نیز صدق می کند (ستارگان نوع A حدود 1.5 تا 2 برابر گرمتر از خورشید هستند). این نظریه برای توضیح به اصطلاح صحراهای نپتون داغ در اطراف ستاره های قرمزتر ارائه شده است.
UC برکلی استیون جیاکالونه دانشجوی فارغ التحصیل گفت: این یکی از کوچکترین سیاراتی است که ما در اطراف این ستاره های عظیم می شناسیم. این داغ ترین ستاره ای است که می شناسیم، با سیاره ای کوچکتر از مشتری. این سیاره قبل از هر چیز جالب است زیرا یافتن این نوع سیارات دشوار است و احتمالاً در آینده قابل پیش‌بینی تعداد زیادی مانند آنها را نخواهیم یافت.
ستاره شناسان سیاره ای را کشف کردند که محققان آن را "نپتون گرم" در خارج از منطقه ای که سیاره از گاز خود خارج می شد، کشف کردند. کشف آن نشان می دهد که ستارگان درخشان و نوع A ممکن است دارای هسته های نامرئی متعددی در منطقه داغ نپتون باشند که منتظر کشف از طریق تکنیک های حساس تر هستند.
دیسکاوری با استفاده از ماموریت تس ناسا در حالی که سیاره در حال عبور از ستاره خود بود ساخته شد. با بدست آوردن طیف با تلسکوپ 1.5 متری که توسط کنسرسیوم سیستم تلسکوپ تحقیقاتی دیافراگم کوچک و متوسط (SMARTS) در Cerro Tololo در شیلی اداره می شود، محققان تأیید کردند که ستاره HD 56414 یک ستاره از نوع A است.
کورتنی لباس، استادیار نجوم دانشگاه برکلی، گفت: ممکن است انتظار داشته باشیم که انباشته ای از هسته های باقیمانده نپتونی را در دوره های مداری کوتاه ببینیم.
این کشف همچنین به درک ما از چگونگی تکامل جو سیاره‌ها می‌افزاید.»
یک سوال بزرگ در مورد چگونگی حفظ اتمسفر سیارات در طول زمان وجود دارد. وقتی به سیارات کوچکتر نگاه می کنیم، آیا به جوی نگاه می کنیم که در ابتدا از یک قرص برافزایشی تشکیل شده است؟ آیا ما به جوی نگاه می کنیم که در طول زمان از سیاره خارج شده است؟ اگر بتوانیم به سیاراتی نگاه کنیم که مقادیر متفاوتی از نور از ستاره خود دریافت می کنند، به ویژه طول موج های مختلف نور، این همان چیزی است که ستارگان A به ما اجازه می دهند - این به ما امکان می دهد نسبت پرتو ایکس به نور ماوراء بنفش را تغییر دهیم. سپس می‌توانیم سعی کنیم ببینیم که چگونه یک سیاره جو خود را در طول زمان حفظ می‌کند.»
محققان تأثیر تابش ستاره بر روی سیاره را مدل‌سازی کردند. آنها به این نتیجه رسیدند که ستاره e ممکن است به آرامی جو سیاره را از بین ببرد. با این حال، این سیاره احتمالاً برای یک میلیارد سال زنده خواهد ماند - فراتر از نقطه ای که انتظار می رود ستاره بسوزد و سقوط کند و یک ابرنواختر تولید کند.
جیاکالون گفت:, سیارات به اندازه مشتری کمتر مستعد تبخیر نوری هستند، زیرا هسته آنها به اندازه کافی بزرگ است که گاز هیدروژن خود را نگه دارد.
این تعادل بین جرم مرکزی سیاره و میزان پف کرده جو وجود دارد. برای سیاراتی به اندازه مشتری یا بزرگتر، این سیاره به اندازه کافی بزرگ است که از نظر گرانشی جو پف کرده خود را حفظ کند. همانطور که به سمت سیاراتی به اندازه نپتون حرکت می کنید، اتمسفر هنوز پف کرده است، اما سیاره آنقدر عظیم نیست که بتوانند جو خود را راحت تر از دست بدهند.
مرجع مجله:
- استیون جیاکالون و همکاران HD 56414 b: نپتون گرم در حال عبور از یک ستاره نوع A. مجلات Astrophysical Journal. 935 L10. DOI: 10.3847/2041-8213/ac80f4
