سه دهه پیش، گروهی از باستان شناسان در چین مجموعه بزرگی از استخوان ها را در غار مالودانگ یا گوزن سرخ در استان یوننان در جنوب چین کشف کردند. این فسیل‌ها با استفاده از کربن شناسایی شدند که مربوط به دوران پلیستوسن پسین، تقریباً 14,000 سال پیش است، زمانی که انسان‌های مدرن به بسیاری از نقاط جهان مهاجرت کرده بودند.

باستان شناسان نیز یک کلاهک جمجمه هومینین از غار آن کلاهک جمجمه ویژگی‌های انسان‌های مدرن و انسان‌های قدیمی را نشان می‌دهد. به عنوان مثال، شکل جمجمه شبیه نئاندرتال‌ها بود مغز کوچکتر به نظر می رسید نسبت به انسان های مدرن در نتیجه، برخی از انسان‌شناسان تصور می‌کردند که جمجمه احتمالاً متعلق به گونه‌ای از انسان‌های باستانی ناشناخته است که تا همین اواخر زندگی می‌کرده یا به جمعیتی ترکیبی از انسان‌های باستانی و مدرن تعلق دارد.

در سال 2018، با همکاری ژئوپینگ جی، باستان شناس در موسسه آثار فرهنگی و باستان شناسی یوننان، بینگ سو در موسسه جانورشناسی کونمینگ، آکادمی علوم چین و همکارانش با موفقیت DNA باستانی را استخراج کرد از جمجمه

تجزیه و تحلیل ژنومی نشان می دهد که اصل و نسب مادری منقرض شده گروهی از انسان های امروزی، که نوادگان زنده آنها اکنون در شرق آسیا، شبه جزیره هند و چین و جزایر جنوب شرقی آسیا یافت می شود، محل پیدایش هومینین است.

اکنون برای اولین بار با تعیین توالی ژنوم از فسیل های انسان باستانیمحققان دریافتند که فسیل‌های اسرارآمیز متعلق به شاخه مادری منقرض شده انسان‌های امروزی است که ممکن است در پیدایش بومیان آمریکا نقش داشته باشد.

سو گفت این یافته همچنین نشان می‌دهد که در دوران پلیستوسن پسین، هومینین‌هایی که در جنوب شرق آسیا زندگی می‌کردند تنوع ژنتیکی و مورفولوژیکی غنی داشتند که درجه آن بیشتر از شمال شرق آسیا در همان دوره است. این نشان می‌دهد که انسان‌های اولیه که برای اولین بار به شرق آسیا رسیدند، ابتدا در جنوب ساکن شدند و برخی به شمال رفتند.»

"این یک مدرک مهم برای درک مهاجرت اولیه انسان است."

محققان بیشتر در حال برنامه ریزی برای تعیین توالی DNA باستانی انسان با استفاده از فسیل های جنوب شرق آسیا، به ویژه فسیل هایی هستند که قبل از غار گوزن سرخ ساخته شده اند.

Su گفت:, چنین داده‌هایی نه تنها به ما کمک می‌کند تصویری کامل از نحوه مهاجرت اجدادمان ارائه دهیم، بلکه حاوی اطلاعات مهمی در مورد چگونگی تغییر ظاهر فیزیکی انسان با سازگاری با محیط‌های محلی در طول زمان است، مانند تغییرات رنگ پوست در پاسخ به تغییرات نور خورشید. قرارگیری در معرض."

مرجع مجله:

1. Xiaoming Zhang، Xueping Ji، و همکاران. ژنوم انسانی اواخر پلیستوسن از جنوب غربی چین. 14 جولای 2022. زیست شناسی کنونیبه DOI: 10.1016 / j.cub.2022.06.016