الکس مولر، فیزیکدان ماده متراکم سوئیسی و برنده جایزه نوبل در 9 ژانویه در سن 95 سالگی درگذشت. مولر در سال 1986 زمانی به شهرت رسید که او و همکارش گئورگ بدنورز ماده ای را کشف کردند که دمای انتقال ابررسانا بسیار بالاتر از دمای ابررساناهای فلزی به اصطلاح معمولی بود. کار به دست آورد جفت جایزه نوبل فیزیک سال بعد.

مولر متولد 20 آوریل 1927 در بازل، دیپلم فیزیک و ریاضیات را از موسسه فناوری فدرال سوئیس (ETH) در زوریخ در سال 1952 دریافت کرد. در سال 1958 دکترای خود را دریافت کرد.

او پس از مدتی به عنوان رئیس گروه تشدید مغناطیسی در مؤسسه یادبود Battelle در ژنو، در سال 1962 در دانشگاه زوریخ مشغول به کار شد. یک سال بعد او همچنین به IBM Research Zurich پیوست و از سال 1971 ریاست بخش فیزیک را بر عهده گرفت. در سال 1985 او IBM را ترک کرد اما قبل از بازنشستگی در سال 1994 در دانشگاه زوریخ ماند.

مولر در طول زندگی خود چندین مقاله پیشگامانه در زمینه رزونانس مغناطیسی و انتقال فاز در فروالکتریک منتشر کرد. در IBM و زوریخ او همچنین شروع به کار بر روی مواد اکسیدی، به ویژه پروسکایت ها کرد، که بعداً در کار او در زمینه ابررسانایی در دهه 1980 مفید بود.

مبارزه برای پذیرش

بیش از یک قرن است که مشخص شده است که وقتی فلزات خاصی تا دمای بسیار پایین سرد می شوند، تبدیل به ابررسانا می شوند و جریان الکتریکی را بدون مقاومت هدایت می کنند. اما از آنجایی که برای رخ دادن این پدیده باید مواد فقط چند درجه بالاتر از صفر مطلق خنک می شدند، تحقیقات در این زمینه شروع به رکود کردند.

اما همه چیز در سال 1986، زمانی که مولر و بدنورز تغییر کرد کشف کرد که ماده ای متشکل از اکسید مس با لانتانیم و باریم در حدود 35 کلوین به ابررسانا تبدیل شد. این حدود 50 درصد بیشتر از بالاترین مقدار قبلی 23 K بود که بیش از یک دهه قبل در نیوبیم-ژرمانیوم (Nb) به دست آمده بود.₃GE).

با توجه به اینکه مواد اکسیدی سرامیک هستند و در دماهای بالاتر هدایت ضعیفی دارند، یافته‌های آنها همه را قانع نکرد و برخی از محققان معتقد بودند که این مواد ابررسانایی از خود نشان نمی‌دهند.

بدنورز: «دیدن واکنش آنها ناامیدکننده بود بعدا گفته شد دنیای فیزیک در سال 1988. ما این تصور را داشتیم که آنها آنچه را که ما دریافته بودیم باور نمی کردند و پس از آن تجربه متقاعد شدیم که باید یک، دو یا حتی بیشتر سال بجنگیم تا نتایجمان در جامعه علمی پذیرفته شود. ”

مقاومت بی فایده است

با این حال، نتایج به زودی توسط محققان دیگر تأیید شد، به طوری که مولر و بدنورز به دلیل کشف یک کلاس کاملاً جدید از ابررساناها شناخته شدند. سر و صدای این به اصطلاح «ابررساناهای جام» در نشست مارس انجمن فیزیک آمریکا در نیویورک در سال 1987 به اوج خود رسید. این جلسه بعداً به دلیل ماهیت پرحرارت گفتگوها و بحث هایی که انجام شد، «ووداستاک فیزیک» نام گرفت. در اواخر شب

در سال 1987، بدنورز و مولر جایزه نوبل فیزیک را برای موفقیت مهم خود در کشف ابررسانایی در مواد سرامیکی به اشتراک گذاشتند. این یافته جرقه دهه‌ها تحقیق در مورد مواد مشابه کاپراتی را برانگیخت که در آن دماهای انتقال ابررسانا بیش از 100 کلوین بعداً کشف شد، که مولر از آن پیروی کرد.با علاقه و تعهد زیاد".

• محتوای مبتنی بر SEO و توزیع روابط عمومی. امروز تقویت شوید.
• پلاتوبلاک چین. Web3 Metaverse Intelligence. دانش تقویت شده دسترسی به اینجا.
• منبع: https://physicsworld.com/a/alex-muller-nobel-prize-winning-condensed-matter-physicist-dies-aged-95/