فوران های آتشفشانی و آسیاب کردن قهوه چه مشترکاتی دارند؟ به گفته تیمی از شیمیدانان قهوه و ژئوفیزیکدانان در ایالات متحده و جمهوری کره، هر دو مقدار مناسبی الکتریسیته ساکن تولید می کنند، به حدی که آتشفشان شناسان اکنون در حال بررسی فرآیند تولید اسپرسو هستند.

به خوبی شناخته شده است که در هنگام آسیاب کردن دانه های قهوه، الکتریسیته ساکن به دلیل شکستگی و اصطکاک ایجاد می شود. این باعث می شود که ذرات قهوه به هم چسبیده و به آسیاب بچسبند. با این حال، اطلاعات زیادی در مورد چگونگی تأثیر این امر بر قهوه دم شده به دست نیامده بود.

برای بررسی اثرات احتمالی، این تیم دانه‌های قهوه بو داده از کشورهای مختلف را با رنگ‌های برشته و رطوبت متفاوت آسیاب کردند. آنها هیچ ارتباطی بین الکتریسیته ساکن - که توسط الکترومتر اندازه گیری می شود - و کشور مبدا قهوه پیدا نکردند. با این حال، تیم متوجه شد که زمانی که قهوه دارای رطوبت داخلی بالاتری بود و زمانی که آسیاب درشت تر بود، استاتیک کمتر بود. کباب‌های سبک نیز نسبت به کباب‌های تیره‌تر که خشک‌تر هستند، بار کمتری تولید می‌کنند.

پاشیدن آب

هنگامی که آنها اسپرسوی تهیه شده با دانه های قهوه یکسان آسیاب شده با یا بدون پاشیدن آب را مقایسه کردند، دریافتند که آسیاب کردن با آب منجر به دم کردن قوی تر و سازگارتر می شود. آتشفشان شناس می گوید: «این شبیه شروع یک شوخی است - یک آتشفشان شناس و یک متخصص قهوه وارد یک بار می شوند و سپس با کاغذ بیرون می آیند. جاشوا مندز هارپر از دانشگاه ایالتی پورتلند "این تحقیقات ممکن است به حل مسائل موازی در ژئوفیزیک کمک کند - خواه رانش زمین، فوران های آتشفشانی، یا نحوه نفوذ آب در خاک."

این هفته انجمن آکوستیک استرالیا و انجمن آکوستیک آمریکا میزبان مشترک  آکوستیک 2023 دیدار در سیدنی بنابراین جای تعجب نیست که آکوستیک نمادین ترین ساز استرالیا - دیجریدو - مورد بحث قرار گرفته باشد.

اگر ساز بادی سنتی را ندیده‌اید یا نشنیده‌اید، این یک لوله چوبی استوانه‌ای یا مخروطی شکل است که معمولاً حدود 1.2 متر طول دارد (شکل زیر را ببینید). دیجریدو که حدود 1000 سال پیش توسط بومیان ابداع شد، با استفاده از تکنیک تنفسی خاصی نواخته می‌شود که یک پهپاد پیوسته از این ساز ایجاد می‌کند. سپس یک نوازنده ماهر از تراکت صوتی خود برای اصلاح صدایی که ساز تولید می کند استفاده می کند.

حالا فیزیکدان ها جو ولف و جان اسمیت در دانشگاه نیو ساوت ولز آزمایش‌های آکوستیک برای به دست آوردن درک بهتری از نحوه نواختن ساز انجام داده‌اند.

اسمیت توضیح می دهد: «ما به تأثیر دستگاه آوازی نوازنده بر سازهای بادی مختلف علاقه مند بودیم. «دیجریدو شروعی آشکار به نظر می‌رسید، زیرا تأثیر آن بسیار چشمگیر است.»

او در ادامه به توضیح اصول تکنیک نوازندگی می‌پردازد: «رزونانس‌ها در دهان تمایل به حذف باندهای فرکانس در صدای دیجریدو دارند و ما متوجه باندهای باقی‌مانده می‌شویم. کمی شبیه مجسمه‌سازی است که سنگ مرمر را جدا می‌کند تا چیزهایی را که ما متوجه آن می‌شویم به جا بگذارد.»

مطالعه آنها شامل توسعه تکنیک های تجربی جدید، مانند تزریق صدا به دهان بازیکن برای تعیین طیف امپدانس آنها بود. این معیاری است که نشان می دهد کدام فرکانس با دستگاه صوتی طنین انداز می شود و کدام نه.

این تیم همچنین ویژگی‌های آکوستیک دیجریدوس را بررسی کردند و تکنیک‌های نوازندگی پیشرفته سایر سازهای بادی مانند کلارینت و ساکسیفون را مقایسه کردند. اسمیت می‌گوید: «ما به بررسی ویژگی‌های ظریف نوازندگی بیانی سازهای بادی ادامه می‌دهیم.

• محتوای مبتنی بر SEO و توزیع روابط عمومی. امروز تقویت شوید.
• PlatoData.Network Vertical Generative Ai. به خودت قدرت بده دسترسی به اینجا.
• PlatoAiStream. هوش وب 3 دانش تقویت شده دسترسی به اینجا.
• PlatoESG. کربن ، CleanTech، انرژی، محیط، خورشیدی، مدیریت پسماند دسترسی به اینجا.
• PlatoHealth. هوش بیوتکنولوژی و آزمایشات بالینی. دسترسی به اینجا.
• منبع: https://physicsworld.com/a/what-volcanoes-and-coffeemaking-have-in-common-the-physics-of-playing-the-didjeridu/